Categoriearchief: Zonder rubriek

Ding dong

Op enkele dierbaren na word ik meestal een seconde lang lastig van mensen die onverwacht aan de deur staan. Het gaat dan niet zo zeer om de persoon in kwestie, maar om de domme gewaarwording dat ik betrapt word tijdens het nutteloze-dingen-doen, en daar ook mee moet ophouden.

Eén van die steeds welkome gasten is mijn kater. Al zie ik hem steevast van kilometers ver aankomen, vandaag verraste ie me op de fiets, op weg van het werk naar huis. Ik twijfelde heel even, want ik had geen druppel alcohol in mijn maag. Soit, hij was er, en ik stuurde hem naar goede gewoonte niet weg.

Bleek dat hij met een absurde vraag worstelde: wat als alle gezegden, spreuken en wijsheden toch niet zouden blijken te kloppen? Of zouden ophouden met kloppen? De porseleinwinkel heeft dan helemaal geen moeder. En die ene zwaluw zou dan wél de lente maken. Stel je voor dat die ineens halverwege de straat van Gibraltar zou denken: “Tiens, in Marrakech is het toch leuker toeven dan in de Vlaanders… Foert, ik draai terug!”. Misschien klopt er ook niks van de stelling ‘Nicht en kozijn, dat vrijt zo fijn’. Misschien is dat wel de slechtst denkbare seksuele ervaring ever?! En kan die uil wel degelijk lezen, maar vertikt hij om lelijke lettertypes te lezen. Dan helpen die kaars en die bril inderdaad niet, zo is het gemakkelijk. Worden er nooit nog krollen van een trap gekrabt, blijft die aap altijd in de mouw (lijkt me nog pak-ken lastiger dan RSI), zou het gekregen paard dolblij zijn als je eens in zijn bek zou kijken en had Abraham nooit geweten wat mosterd is. En dan zou je fietsen wel degelijk kunnen verleren.

Krijg dat maar eens te horen op 4,5 km van thuis, terwijl je naast een onbeschrijflijk gore gracht trapt.

Dope

Vandaag was ik uitgenodigd op een prachtig doopfeest van de jongste telg van een erg goede vriend. In onze eigenste, heel mooie kerk waar ik vroeger als misdienaar nog menig uur op de pastoor zijn rug heb zitten zien. Zelf ben ik iets minder gelovig dan toen (een understatement van het formaat ‘De onderhandelingen over de staatshervorming lopen niet van een leien dakje’), maar het was fijn om te merken dat ik wel nog steeds fan ben van die kerk, het gebouw dus.

Al gauw viel het me op dat er nog iets is dat niet veranderd is in al die jaren… Mensen waarvan ik zeker weet dat ze een voor het oor aangenaam gesprek kunnen voeren, inclusief intonatie en timbre, beginnen spontaan compleet toonloos te praten als er een stuk tekst samen wordt opgezegd of voorgelezen. De ouders hadden hun best gedaan om mooie teksten te verzamelen om dit aloude ritueel op te luisteren, en ik ga er van uit dat de aanwezigen uit vrije wil naar onze dorpskern waren afgezakt, en toch klonk het telkens alsof er onder dwang een heel saai stuk encyclopedie diende gedeclameerd te worden. Een beetje een domper op de toch feestelijke ceremonie.

Ik was dus benieuwd geworden of er regels of afspraken bestaan over de manier waarop kerkbezoekers een tekst dienen uit te spreken. Helaas: niks over gevonden eigenlijk. Zou dit gewoon ontstaan zijn uit onze oude Vlaams-Katholieke roots, waar opvallen of uit de band springen niet echt aangemoedigd werd?

M’n speurtocht heeft wel een paar andere regels opgeleverd, die ik als afvallige af-vallende best verrassend vind en wou delen (qua tweede start voor savooistomp kan dit tellen dacht ik zo 😉 ):

  • gezegende hosties moeten bewaard worden in het tabernakel (wist ik al), dat brandveilig en inbraakvrij moet zijn
  • hosties zijn niet ‘reglementair’ als ze glutenvrij zijn (de technische term is ‘ongeldige materie‘). Gelovigen met glutenallergie (coeliakie) kunnen dus eigenlijk nooit ter communie gaan. Sterker nog: coeliakie is een wijdingsbeletsel, mensen met die allergie mogen geen priester worden.
  • …net zoals mensen met epilepsie. Ik kan dus niet alleen geen rijbewijs halen, ik mag ook geen priester worden!
  • En volgens nog steeds geldende richtlijnen moet de stola (band stof die de priester rond de nek draagt) eigenlijk ónder de kazuifel gedragen worden. In de praktijk zag ik het meestal andersom.

Zo, als dat niet interessant was…

Amateur

Een kenner ben ik niet, op geen enkel vlak. Maar ik beschouw mezelf wel als een amateur of liefhebber: iemand die weet wanneer hem/haar iets bevalt. Ik weet welke vrouwen ik niet uit mijn bed stamp, ik weet welke liederen me kunnen beroeren, en ik weet welk bier ik lekker vind.

Maar een mens kan bijleren! Vanavond heb ik voor het eerst, in zeer fijn gezelschap, voor het eerst in mijn schrale leven een Westvleteren Acht geproefd. En ik ben bij deze liefhebber van Westvleteren! Man man man! Vanaf de eerst slok borrelde in mijn toen nog nuchtere kop omhoog: dit is mijn Bier. . . Nooit eerder heb ik bier geproefd dat ik van de eerste slok lekker vond, altijd is er een korte periode van kennismaking of gewenning nodig om een bier te appreciëren. Maar nu… Ik durf echt zeggen dat dit het lekkerste bier is dat ik ooit heb gedronken.

Hoewel ik meen dat een oordeel van de New York Times me in het algemeen aan mijn reet kan roesten, vraag ik me wél af in hoeverre ik niet bevooroordeeld was door de stempel “Lekkerste Bier ter Wereld” die de Westvleteren al meermaals gekregen heeft? Waren mijn verwachtingen niet zodanig hoog dat ik niet anders kon dan dit lekker vinden? Misschien kleurde de hele mystiek rond het brouwsel mijn ervaring wel? Ik zal het nooit zeker weten.

Een wetenschapper ben ik ook nooit geweest, maar ik kan empirisch vaststellen dat:

  • dit glas bier me enorm gesmaakt heeft
  • en dat ik nu eindelijk alle Trappisten gedronken heb

En dat volstaat om me tot ver morgenmiddag te doen smilen!

Rechtzetting en andere dingen

Ok, ik geef toe: te vroeg gezaagd… Live Mail is best mooi, best handig, neemt netjes alles uit Outlook Express over én… en en en: eindelijk is die irritante melding in Messenger weg dat ik altijd 3 ongelezen mails zou hebben! Féést!

Verder blijf ik dit een geweldig spelletje vinden, ben ik ongeduldig aan het wachten tot de nieuwe Ubuntu binnengedruppeld is (de oude Ubuntu was kapot, vandaar het uitblijven van vervolgposts), zit ik in de voorlaatste rechte lijn van de avondopleiding, overweeg ik te solliciteren bij de Webfabriek (dank u, Metje!), heb ik al zeker één Sangria-moment gemist, hangt het dieet me de keel uit en rook ik overdreven veel weeral duurder geworden sigaretten.

Binnenkort weer meer en vooral meer interessante posts (hopelijk 😀 )

Geachte

Geachte, zeer gewaardeerde klant,

Wij stellen tevreden vast dat u al jarenlang een tevreden verbruiker bent van brood. Dat kan ook niet anders, we hebben er alles aan gedaan om er voor te zorgen dat brood een vast onderdeel werd van uw dagelijks voedingspatroon. Heel moeilijk was dat niet: brood is lekker, gezond en goedkoop.

Omdat u een gewaardeerde klant bent, willen we u van tevoren laten weten dat brood vanaf 30 juni aanstaande boter-afstotend zal zijn. Echte boter, soya-spul, minarine, halvarine, margarine… zal vanaf dan niet meer bruikbaar zijn op brood. Wij bakkers hebben dat beslist. Bij uw plaatselijke bakker kan u natuurlijk onze eigen, aangepaste boter bekomen, die u voortaan op uw boterham kan smeren.

’t Is te zeggen: als u er ons mes bijkoopt. Voor uw veiligheid zal brood vanaf 30 juni niet meer besmeerbaar zijn met eender welk mes, behalve het onze.

Nogmaals dank voor het gebruiken van brood; we zijn er zeker van dat u net zo tevreden zult zijn met ons nieuw brood.

Het team van uw bakker
Vervang ‘brood’ door ‘Hotmail’, en ‘boter’ en ‘mes’ door ‘Outlook Express’, en je weet welke mail ik net heb gekregen… Da’s al de tweede keer deze week dat ik digitaal genaaid word: mediamax stopt ineens met hun gratis accounts (en ik had er een PAK bestanden staan).

Goed begin van de week

Savooi moest eens naar de kliniek
bloed nemen ging best nog wel kwiek
toch ging ik af als een gieter
die fles pis van 2 liter
bleek lek, vandaar dat ik riek

Vloek

Om de gemiddelde dag goed door te komen probeer ik nergens spijt van te hebben. En meestal lukt dat vrij aardig.

Maar nu heb ik verdekke _dik_ spijt dat ik ooit aan die avondlessen begonnen ben!! Heel de week al lijken de jaren ’90 dichterbij dan 10 jaar geleden: goeie muziek from back in the days op de jarige Brudio Stussel, vorige zondag de Top 90 van de 90’s, ’s nachts nog wat vertier op JimTV met heruitzendingen van de Super 50 (jawel, met onder meer de ‘nieuwe’ clip van Offspring, Self Esteem of zoiets), en op zaterdag… Excuseer, even kwijl van het klavier vegen. Op zaterdag 12 april, I love the 90’s feest in Hasselt. Zo’n SPIJT dat ik heb dat ik daar niet zal zijn!!! Als iemand nu even alle afleveringen van Rock Rapport (jawel, van toen nog Ka2 😀 ) wil heruitzenden, kom ik er misschien wel terug bovenop.

Massa’s fijne YouTubes wel op ilovethe90s.be

Het leven van een programmeur (in spé) kan hard zijn. En da’s ineens een handig bruggetje naar het nieuwbakken spreekwoord dat vandaag het licht zag in de pot Savooistomp:

Als de vrouw om aandacht vraagt via een blog, zit de programmeur binnenkort voor een lege trog.

Zo, dat is dan toch nog geblogd geraakt 😉

Bedenking na een kwartier: ik zit op 12 april bij Gorki in Vorselaar, ook fantastisch, dus ik mag niet klagen. Maar ik heb tOch spijt (en ik moest het spreekwoord toch vermeld krijgen).

Te laat

Soms kom ik te laat op woorden. Véél te laat. Zoals nu: patrimonium! En vijf minuten geleden: café Latino! Allebei zo’n 4 uur te laat.

Ze waren goed van pas gekomen in een geanimeerd gesprek deze namiddag, op een onverwacht zonovergoten terrasje in de wijk Zurenborg. Ik heb verlof, maar ik fietste graag 2 keer 17 km ter gelegenheid van een afscheid en 2 verjaardagen. Erg lekker weer, de sfeer zat goed (hoewel de reden waarom we er met de collega’s zaten dus niet uitsluitend prettig was), en Savooi had zin in iets stevigs. Dat had ik verdiend volgens mezelf, na een week strompelen en streven om het eindwerk van grond te krijgen. En het is stevig geworden: een Grimbergen van ’t vat, een Caipirinha en een Mojito. Best of all: ik heb niks mogen betalen! Dubbel lekkerrrrrrrrrr.

De collega’s hebben allemaal partners en/of kinderen die hen nodig hebben, dus heel laat hebben we het niet gemaakt. Misschien maar goed ook: toen ik een derde mijns weegs had afgelegd, merkte ik dat het fietsen plots lastiger ging. Nog even geloerd of er niks tussen de spaken zat, tot de euri viel dat ik niet meer alleen op de fiets zat! Mijn vriend de kater was er ineens bij! Had ik een tandem gehad, we waren voorwaar een pak sneller thuis geweest.

We hebben eenmaal thuis nog wel wat afgelachen. Met reclamespotjes meer bepaald. Zo is er een actie van een bekend pretpark in de buurt van Parijs: verblijf voor kinderen tot 6 jaar gratis. Mijn kater zag zich al aanmelden met zijn 3 kinderen: ‘Goeiedag, mijn kinderen komen hier 5 jaar verblijven. ‘ Het Frans van mijn kater staat niet op punt, ’t was toch grappig. En onder een reclame van een of ander onontbeerlijk schoonheidsfrul, waarbij gemeld werd dat 85% van de Belgen positieve effecten ondervond van het frul, verscheen heel snel: proef uitgevoerd bij 41 personen. Tenminste volgens mijn kater, ik kan die kleine lettertjes zo snel niet lezen.

Zelf ben ik in slaap gevallen, maar mijn kater wist perfect te vertellen wat er allemaal gebeurd was in Familie. En toen wist ik ineens weer vanwaar ik die actrice kende die daarstraks voorbij het terras wandelde. Maar ook dat was dus te laat.

Wat een woensdag

Heel soms zijn woensdagen voorwaar geweldig. In dit geval werd hij voorafgegaan door een dinsdagnacht waar tijdens een goed gesprek flessen (ik zeg: flesSEN) bubbels en wijn tot leeggoed werden gereduceerd, gevolgd door een fles (ik zeg: een FLES) whiskey. Grootste voordeel: ik hoef mijn stoofvlees-met-dobbele-palm niet alleen te staan bereiden! Mijn kater en ik lachen wat af samen! Onder andere om Brudio Stussel, waar Christophe Lambrecht een end weg raaskalt soms. Ik verdenk hem er van onder de indruk te zijn van de aanwezige Sofie Lemaire. De muziek is trouwens retegoed dezer dagen. En nachten trouwens, heb ik mogen vaststellen. Hij is zo goed dat ik er een beetje geil van word zelfs! Wat meteen een vraagstuk opwerpt: past een blogger zijn taalgebruik wel of niet aan als ie beseft dat zijn kleine zusje de weg naar de savooistomp gevonden heeft?? Blog-gewijs nog een rare ervaring, althans volgens mijn kater: op de radio ging het ineens over de wijvenblogs. Lilith kon live Steven Lemmens confronteren met zijn eerdere uitspraken, en ineens werd een lijn tussen de echte wereld en de blogosfeer overgestoken! Een stem en een blog horen nu in het geheugen van mijn kater bij elkaar! Raar.

Waar mijn kater minder mee kan lachen, is de fles chocolademelk die ik nu aan het leegtutteren ben, in de hoop hem (de kater) klein te krijgen. Niet zomaar chocolademelk, o nee: ze is “gevitamineerd”. Boom baby! Dat woord vindt hij dan weer wel grappig. Net als de melding van Firefox daarnet, na een update: u bent nu veiliger online. Nooit geweten dat ik voordien een bedreiging vormde voor de webwereld! Maar goed, ik ben dus veiliger, u hoeft niet meer bang te zijn van mij. Of correcter: minder bang! Waar we ook mee gelachen hebben, is de melding na de update van Spamfighter:  Uw Spamfighter is nu opgedateerd. Echt zo hard gelachen, er kwam een dweil aan te pas.

Al die rare woordjes doen me wel beseffen dat ik maar beter met zorg de website van m’n eindwerk kan vullen. Hij zou mooi tweetalig moeten worden, maar hoe vertaal je iets als ‘interface’? Tussengezicht? En de ‘zakenlogica laag’ vind ik ook niet helemaal klinken.

En nu moet ik u laten. Mijn kater heeft me net gigantisch uitgelachen, omdat ik vergeten was mijn bril af te zetten toen ik de presspot opende, en terstond niks meer zag door mijn beslagen glazen. En hij heeft al 2 keer stiekem het keukenwekkertje uitgezet (ik weet zéker dat ik het op 7 minuten had ingesteld), waardoor het stoofvlees al even veel keer een beetje aangebrand is. Mijn kater is een vetzak, en ik ga hem nù castreren.