Naar het schijnt is er voor alles een eerste keer. En vandaag heb ik voor het eerst zonder aanleiding mijn middenvinger opgestoken naar een automobilist. Ik ben best wel geschrokken van mezelf (dat is dan weer niet de eerste keer).

Op een goeie 2 km van m’n werk had ik het genoegen om aan een kruispunt een Hummer te passeren, zo’n hiphoptank waar den Amerikaan het Midden-Oosten probeert mee te cultiveren. En ik weet nog steeds niet waarom, maar ik heb heel ostentatief vanop m’n fiets mijn middenvinger gelanceerd naar die bestuurder. Gevolgd door zo heel nadrukkelijk achterom blijven kijken, om te controleren of hij me zeker wel had gezien.

Nu kan geen mens me er van overtuigen dat zo’n bak ook maar van enig nut is in België, en zal ik eerder neerzijgen dan toe te geven dat het niet alleen klootzakken zijn die met zo’n krel rondrijden, maar waarom deed ik zoiets belachelijk?? Het was niet alleen onbeleefd, onvolwassen en ronduit onnodig, het haalt ook niets uit en bovenal: ik doe zulke dingen niet!

Had ik nog een shot testosteron tegoed van mijn hypofyse? Ben ik bronstig? Word ik eindelijk iets meer eikel en iets minder watje? Komt het door Nirvana, Rage Against The Machine en consoorten die sinds gisteren terug op de iPod staan? Of is het gewoon een rare dag?

Van de weeromstuit ben ik gestopt aan het eerste krantenwinkeltje op mijn weg om een stuk chocolade en een krasbiljet te kopen. Het ene diende om de innerlijke Savooi te kalmeren, het andere om te testen of het inderdaad een bijzondere dag bleek te zijn. En kijk: 6 euri gewonnen!! Ok, het is nog geen maandelijkse smak geld, maar toch: dit moet dus wel een bijzondere dag zijn! Benieuwd naar wat er na de pauze nog komt!