Na iftar door een nat glinsterend Borgerhout fietsend heb ik beslist dat mijn volgende GSM een degelijk oog moet hebben. Ik ben echt even aan de kant gaan staan, bijna poëtisch mooi. Niet dat een foto dat beeld dan accuraat kan vastleggen, maar het had een leuk anker kunnen zijn om dat moment op te roepen.

En net niet helemaal natgeregend thuis van de fiets stappen, en glimlachend merken dat ik omringd word door een slak of 8. Ook mooi. Liefst van al wou ik blijven staan om te zien of ze kwaadaardige intenties hadden tegenover mijn persoon. Maar zo veel geduld blijkt een hongerige Savooi dan toch weer niet te kunnen opbrengen.