Als ik naast het schaars verlichte fietspad een gestalte zie wandelen, vergezeld van dansende lichtjes, reageer ik zo:
“Woah! Die meneer laat zijn vuurvliegjes uit! ” (Waarop ik knipoog naar de nét niet volle maan.)
En pas een kwartier later denk ik:
“Hmm, dat is best slim bedacht, een hesje met ledlampjes voor de hond. Daar kan je in de korte dagen vlak voor de feestdagen wel een markt voor creëren.”
Geachte medewerkers van de gasmaatschappij die in en rond hun put stonden te roken met een energy drink in de hand,
Yep, ik begon inderdaad sneller te fietsen toen ik zag dat er al een bergje lege blikjes naast de put lag.
Als ijs rood was
Of fluogeel misschien
Dan had ik het fietspad
Niet plots héél dichtbij gezien
Mijn eigen Sinterklaasje
Is gelukkig een kapoentje
Vrijdagavond vond ik dus al
Een iPad-jas in mijn schoentje!
Geachte apothekeres die heel verontwaardigd keek toen ik zei: “Nee, geef zo maar mee, mijn zak is groot genoeg.”,
Ik wees naar mijn fietstas die vóór uw toonbank en buiten uw gezichtsveld stond!
Geachte baas van de camionchauffeur die het blijkbaar grappig vond om argeloze fietsers zich rot te laten schrikken met zijn claxon,
Die 15 minuten overwerk mag u gerust van zijn loon aftrekken: hij had er maar aan moeten denken dat er ooit wel eens een fietser uit wraak een paar kilometer in het midden van de weg zou kunnen gaan zigzaggen…
De oorzaak is nog niet gekend, maar ik lijk stilaan te veranderen in een ochtendmens. Daardoor maak ik dingen mee die ik vroeger niet voor mogelijk hield.
Zo stond ik vanochtend plots, op een zondag, om iets na 8 al aan te schuiven voor een klein-lang-grof en een koffiekoek. Dat op zich was al een ervaring! Voor mij stonden 3 andere klanten hun ding te doen, en alles verliep zoals ik het zou verwachten. Tot ik één van de dames achter de toonbank de historische woorden “Er is geen stokbrood meer madam, Leentje* is overvallen.” hoorde uitspreken… Mijn aandacht had ze, en niet alleen die van mij: een mevrouw die al halfweg de uitgang was draaide terstond terug om haar plaats bij de kassa weer in te nemen.
Ik stond me volop af te vragen waarom iemand in godesnaam een bakker wil overvallen _vlak na openingstijd_: er zit dan enkel weliswaar massaal veel maar vooral moeilijk te vervoeren kleingeld in de kassa… De overvaller bleek zelfs gewapend, met een mes, madam, jawel! Ik moet ogen getrokken hebben als boterpistolets toen ik de teruggekeerde mevrouw schaamteloos hoorde vragen wat er dan gebeurd was. Maar het antwoord van de mevrouw achter de toonbank sloeg echt alles: “Ah, Leentje kwam juist uit de bakkerij met een plaat vol pistolets, dus die is daarmee beginnen slagen he”. 😀 Mijn geestesoog zag plots een bakkerszaak vol pistolets, een junk met een aardappelmesje, en een blozende bakkerin die overvaller én zichzelf verbaasde met haar eigen doortastendheid.
Ik hou geloof ik wel van de volkse buurt waar mijn lief is gaan wonen. 😀
*Om het eventuele proces tegen voornoemde overvaller niet te beïnvloeden besliste de redactie om fictieve namen te gebruiken
Geachte chauffeur die mij bijna doodreed doordat u aan het bellen was en zo schrok van mijn reactie dat u uw telefoon liet vallen,
Ik hoop dat u naar de laatste woorden van uw moeder aan het luisteren was of zo.
Geachte rommelmarkt die het nodig vond later te beginnen dan mijn lief dacht dat u zou beginnen,
Flexibiliteit staat dus niet in uw woordenboek??
Geachte heren Thor en Zeus die vanochtend een spelletje wie-krijgt-die-bolle-met-z’n-rode-regenjas-van-zijn-fietsje speelden,
Goed geprobeerd, volgende keer beter!