Muziek verkopen: you’re doing it right!

De laatste tijd spendeer ik meer en meer computertijd in Ubuntu. Het werkt niet alleen sneller dan onder XP op mijn niet-meer-piepjonge bakje, ik begin er ook van te houden.

Vanavond wou ik nog eens wat muziek horen tijdens het prutsen. Normaal laat ik Rhythmbox dan de liedjes op mijn windows-partitie ophalen, en het duurt eventjes voor mijn collectie helemaal ingeladen is. Tijdens het wachten klikte ik in de linkerbalk eens op Magnatune, een muziekdienst à la iTunes. Alleen gaat 50% van de opbrengst naar de artiesten, en zijn de nummers ook echt helemaal van jou. On the downside: er zitten voorlopig enkel relatief onbekende artiesten in hun aanbod. Er worden op dit moment bijna 600  albums aangeboden van iets meer dan 260 artiesten.

Ook standaard in Rhythmbox zit de catalogus van Jamendo, die meer dan 7000 albums bevat van meer dan 4100 artiesten. Netjes dus. Jamendo werkt ook een ietsje anders dan Magnatune: de nummers in hun catalogus zijn uitgegeven onder een Creative Commons licentie. In algemeen vlaams: ze zijn gratis. Je kan een heel album beluisteren, integraal, en het dan downloaden (via torrent). En het staat je vrij om een bijdrage te betalen die helemaal naar de artiest gaat.

En zo heb ik Bert Jerred leren kennen, een stem met een gitaar, heel aangename luistermuziek. Er zijn meer dan 20 albums van hem vrij beschikbaar. Ik wou er alvast 1 downloaden, ‘Under the stars’, en daar een fatsoenlijke bijdrage voor betalen. En toen liep alles weer vast… Op de meest onhandige momenten bevriest m’n PC onder Ubuntu, nagenoeg altijd als ik een webpagina open. Ik gokte eerst dat het aan Flash lag, maar dat klopt niet blijkbaar. Erg irritant. Ik was ook al halfweg deze post, maar gelukkig slaat de savooistomp zelf regelmatig op wat er al getypt is. Maar Rhythmbox, of beter Jamendo, rammelt nu wel met mijn voeten. Van die hele meneer Jerred is ineens geen nummer meer terug te vinden in de catalogus 😀 Jammer, ook voor hem. Na nog wat snuisteren heb ik nog wel ‘Betrunken in Klappstuhl’ ontdekt, met nummers als ‘Deine Mudda und dein Vadda sind verwandt’ 😀

Maar wat ik echt wou zeggen: deze manier van muziek ontdekken en aanschaffen vind ik geweldig. Je beluistert eerst een heel album, en niet de eerste 30 seconden van een nummer, en de artiest krijgt een fair deel van je bijdrage. Én je kan met de liedjes doen wat je wil nadien, je hoeft ze niet opnieuw te kopen als je een nieuwe mp3-speler hebt of iets dergelijk belachelijks. Zou de Business het met me eens zijn?

Rechtzetting en andere dingen

Ok, ik geef toe: te vroeg gezaagd… Live Mail is best mooi, best handig, neemt netjes alles uit Outlook Express over én… en en en: eindelijk is die irritante melding in Messenger weg dat ik altijd 3 ongelezen mails zou hebben! Féést!

Verder blijf ik dit een geweldig spelletje vinden, ben ik ongeduldig aan het wachten tot de nieuwe Ubuntu binnengedruppeld is (de oude Ubuntu was kapot, vandaar het uitblijven van vervolgposts), zit ik in de voorlaatste rechte lijn van de avondopleiding, overweeg ik te solliciteren bij de Webfabriek (dank u, Metje!), heb ik al zeker één Sangria-moment gemist, hangt het dieet me de keel uit en rook ik overdreven veel weeral duurder geworden sigaretten.

Binnenkort weer meer en vooral meer interessante posts (hopelijk 😀 )

Draadloos printen (II)

Gisteren had ik al een zaag gespannen over de printer die niet draadloos wou doen wat ie moet. ’s Avonds heb ik dan eens geprobeerd of ik hem vanuit Ubuntu aan de praat kon krijgen.

Ik had me al voorbereid op flink wat try&error, omdat ik de indruk had dat HPLIP soms moet gecompileerd worden met nog een rits command line gegoochel. Domme Savooi toch!!! De printer, die zowel onder XP als onder Vista ontzettend veel tijd vereiste om geïnstalleerd te geraken, werkte gewoon! Pling!! Via “Software toevoegen/verwijderen” heb ik nog wel een tool gevonden om HPLIP in te stellen.

Heel vlot, heel intuïtief allemaal, maar van draadloze instellingen configureren op de printer was geen sprake (wel vanuit Ubuntu-kant, maar dan moet de printer eerst ingesteld zijn…) Blijkt dat HP enkel vanuit Windows kan geconfigureerd worden.  Niet erg, een fabrikant is niet verplicht om drivers te leveren voor elk OS. Maar het is wel grappig, omdat HP best veel moeite doet om drivers voor onder meer Linux te voorzien, en dit kan dan enkel vanuit Windows.

De Support van de HP-site heeft nog weinig geheimen voor Savooi, maar zonder resultaat. Al is me iets opgevallen dat ik dit weekend ga testen. We houden u op de hoogte!! ((tadadaaaaaaaah… cliffhanger 😀 ))

Ubuntu (V)

Het was een geweldige pre-lentedag vandaag, en toen ik een bij onze eenzame Helleborus zag bestieren ben ik gauw mijn broekzakkodakje gaan halen. De Daad was voorbij toen ik terugwas, maar ‘k heb nog wel wat andere plaatjes geschoten.

Ik heb een Samsung Digimax S500, zeer geschikt om in de broekzak te hebben en snel een foto te nemen onder onheldere omstandigheden. En dan doel ik niet op het weer of de lichtinval, maar op de toestand van de fotograaf op dat moment :-). Handig toestel, goedkoop genoeg om niet te hoeven vloeken als ik het in een beek zou laten vallen, en meer dan voldoende voor mijn onkundige fotografische noden.

Een goeie reden om eens te kijken hoe Ubuntu met mijn toestel overweg kon, én met Flickr!

Helemaal voorbereid op het mounten van het fototoestel als USB-device of zoeken naar alternatieve drivers, klikte ik het datakabeltje vast. En wie schetst er mijn verbazing? “Pling! Nieuw apparaat gevonden. U kan nu de gevonden foto’s importeren naar uw foto-album.” Dit is fijn! Sinds ik XP heb ge-reïnstalled wordt mijn kodakje niet meer herkend door Windows. (Net als de meeste andere USB-spullen trouwens…Grrr…) En Ubuntu slaagde daar niet enkel snel in, ik kon zelfs beginnen met het invullen van mijn eigen album. Een erg handige manier om foto’s te organiseren, op het eerste gezicht toch. Een pluspunt!

Op downloadsquad.com had ik eerder deze week toevallig 3 artikels gelezen over Flickr-progjes voor Linux. Maar ik wou eens kijken wat de toepassingbeheerder zou opleveren. Toepassingen => Installeren/Verwijderen en daar gezocht op “flickr” (binnen alle beschikbare software). Eerlijk gezegd had ik niet gedacht iets te vinden, maar jawel: 2 resultaten. Het logo van het eerste voorgestelde programma, Postr, leek sterk op dat van Flickr zelve. En leek me dus the best way to go.

Installeren ging weer lekker snel, net zoals alles eigenlijk. Opstarten in Ubuntu, surfen in Ubuntu, downloaden, programma’s openen… gaat eigenlijk allemaal sneller dan in XP. Mijn PC voelt terug aan als de raket die ie ooit was! Maar goed: Postr nestelde zich netjes onder het menuutje “Grafisch”, al heette het nu opeens wel Flickr Uploader. Ik was de uploader van Flickr zelf gewend, en dat bleek te volstaan. Foto’s slepen vanuit het juiste venster, titels en tags meegeven… als een trein. Alleen een set aanmaken is niet voorzien, of ik heb het gemist.

Even aanmelden nog op Flickr, waarbij Flickr me eerst netjes vraagt of ik Postr wel toegang wil geven tot mijn account. Ja hoor, dat wil ik, en in no time stonden mijn lente-prentjes online. Weer een pluspuntje dus.

En weer bijgeleerd, en weer tevreden glimlachend. Alleen vond Ubuntu het plots toch weer nodig om te bevriezen. Zéér onaangenaam! Een wilf-tocht vorige week had gesuggereerd dat updaten naar de nieuwste kernel dat zou verhelpen. Een automatische update had dat al geregeld, dus ik dacht dat ik gevrijwaard zou blijven van dit ongemak. Helaas pindakaas… Ik begin wel te vermoeden dat het systeem telkens bevriest nadat ik iets in Firefox heb gedaan. Wordt vervolgd!

Moesten er lezertjes zijn die de Ubuntu-posts in de savooistomp volgen: ik heb daarstraks een lijstje gemaakt van wat ik nog zeker wil/moet proberen om het besturingssysteem beter te leren kennen.

  1. een WYSIWYG-programma voor website design
  2. Mono wil ik zeker eens testen (alternatief voor het .NET-framework)
  3. Wine aan de praat krijgen (de oplettende lezer ziet hier: Empires aan de praat krijgen :-D)
  4. anti-virus, firewall, spyware, encryptie… security kortom
  5. CD / DVD rippen, kopiëren, branden
  6. uitvissen hoe ik een bestand kan zoeken
  7. mailprogramma (Evolution en alternatieven)
  8. ringtones en foto’s van mijn GSM beheren
  9. RSS lezen
  10. lokale webserver draaien
  11. muziek en video’s bewerken
  12. Flash maken
  13. de printer aan de praat krijgen
  14. lettertypes toevoegen en gebruiken

Alle ervaringen en oplossingen komen hier terecht. Suggesties mogen altijd bij de reacties achtergelaten worden!

Ubuntu (III)

Nieuwe CD geript, en die moest dus op de MP3-speler terechtkomen (Creative Zen Micro, 6 GB). Meer zelfs: dat moest in Ubuntu gebeuren!

Eerst wat research gedaan, en veel blogpost gevonden en een uitstekende handleiding op ubuntu-nl.org. De nadruk lijkt overal te liggen op Ipod en Creative, blijkbaar de populairste players onder Linux-gebruikers? Later eens kijken of daar geen marktonderzoek naar bestaat. Soit, Gnomad2 leek the way to go, al verschilden sommige bronnen nogal over de extra packages die ik moest gaan zoeken. Eén had het zelfs over zelf beginnen scripten, en daar had ik nu geen zin in.

Vorige week was ik nog een dik anderhalf uur bezig geweest om mijn Zen onder XP terug te kunnen benaderen (XP laatst moeten re-installen, en USB-poorten doen sindsdien lastig). En nu HOPLA: Gnomad had mijn Zen direct gevonden, haalde sneller dan ik het doorhad de hele bibliotheek binnen, en de fun kon beginnen. Geweldig pluspunt toch weer.
Het kan zijn dat ik iets mis, maar voor zover ik kan volgen geeft Ubuntu out of the box geen of onvoldoende codecs mee om met MP3’s om te kunnen. Dat was even zoeken, maar de meegeleverde mediaspelers (Rhythmbox en Totem) vragen netjes of ze in jouw plaats de nodige codecs mogen downloaden. En dat mochten ze!

Het kan onhandig lijken dat een gebruiker zelf in het begin allerlei extra programma’s en onderdelen moet gaan zoeken en downloaden, maar dat hoort nu eenmaal bij een distro als Ubuntu. Als ik dat niet wou, had ik wel voor Ubuntu Ultimate gekozen bijvoorbeeld (distro die BOMVOL extra’s zit, pre-installed).

TO DO:

  • als ik op het splash/login-screen zit, staat mijn klavier in querty. Heel erg onhandig als je paswoord net allerlei azerty-specifieke tekens bevat.
  • mijn klavier schijnt sowieso niet helemaal juist te zijn ingesteld: eens ingelogd is het wel azerty, maar een trema bijvoorbeeld wil maar niet verschijnen
  • m’n bakje is net weer helemaal bevroren. Gelukkig had ik nu wel gekozen voor “Bewaren en doorgaan”, de vorige post heb ik 2 keer kunnen maken (en dat was onder XP!)
  • Ik ga _toch_ proberen of ik Age of Empires niet aan de klap krijg onder Wine of zo 😀

Ubuntu (II)

Na een beetje zoekwerk toch de flashplayer kunnen installeren. Ik wou gisteren testen of het in andere browsers ook niet lukte, en via de installatie-manager had ik in no time 3 extra browsers te pakken. Een duidelijk plusje! Helaas alle 3 gebaseerd op Mozilla, dus last van dezelfde bug. Die zit blijkbaar in het pakket van Adobe zelf, wat een beetje stinkt: als je dan toch een programma beschikbaar maakt, zorg dan dat het werkt. Anderzijds is die bug bekend sinds begin december ’07, dus ook weer beetje jammer dat Mozilla dan de verkeerde plug-in kiest nog steeds.

Via de site van Adobe toch de juiste tarball gedownload, mét erg duidelijke instructies. Al direct het koude water ingesmeten: ik moest de terminal in om de flashplayer te installeren. En ik ben een post-DOS-nerd, dus een beetje onwennig met de command line. Ik zei het al: ik ben verwend!

Een succeservaring rijker, dag dus goed begonnen! Ik kon op het Dagboek mijn Prinses zien uitrazen, al bleef Firefox wel melden dat er een plugin nodig was om de pagina te kunnen bekijken. Vreemd, maar nauwelijks irritant te noemen.

Voor ik richting werk fietste, wou ik nog gauw stemmen voor de MIA‘s: laatste dag vandaag (of morgen) om kzen van A – Axl Peleman te bevestigen als beste lied! Nog even mijn stem bevestigen middels de mij snel bezorgde mail, Yahoo dus gauw opengegooid… en heel Ubuntu bevroor!!! Muis deed niks meer, iets als CTRL+ALT+DEL ken ik niet voor Ubuntu, kortom: gescheten! Genaaid! Hard en droog in de kakker gepakt zelfs! Enige uitweg: 5 seconden de powerknop indrukken. Zwaar balen, definitely een minpunt. Ik prijs me gelukkig dat ik niks belangrijks aan het maken was.

Nu blijkt dit veroorzaakt te worden doordat Ubuntu onder Wubi in 1 file draait.  Moet ik dus toch maar eens overwegen omhem gewoon te installeren…

Ubuntu (I)

Vandaag is de dag! Gedurende één maand (ofte 30 dagen) zal ik proberen om thuis enkel Ubuntu te gebruiken. Meer zelfs: ik zal me trachten te beredderen met alleen maar Open Source!

Waarom deze groteske onderneming:

  1. om Ubuntu en Linux eindelijk eens van naderbij te leren kennen
  2. omdat het een uitdaging lijkt, veel dingen die ik ken/kan zal ik opnieuw moeten uitzoeken
  3. om de stelling te testen dat Ubuntu klaar is voor de desktop
  4. om mezelf echt te verplichten open bron programma’s te gebruiken, en niet uit gemakzucht toch maar gauw Photoshop of Frontpage open te gooien
  5. omdat ik net een beetje hommeles heb gehad met XP, en wel es wil zien of ik klaar ben voor de overstap naar Linux
  6. en omdat ik had gelezen, ik denk op EP2, dat de beste manier om Linux te leren kennen is om er gewoon in te duiken, en een maand geen Windows te gebruiken

Voor alle duidelijkheid: ik ben _niet_ anti-windows, ik wil gewoon open en kritisch wat horizonten en opties verkennen.

Al een tijdje terug had ik Ubuntu 7.10 via Wubi op m’n desktop gezet. Vooral om de veelbelovende Compiz en/of Beryl eens aan het werk te zien (in Virtualbox kreeg ik ze niet aan de praat), maar ook met de intentie om er mee te gaan experimenteren. En dat doen we nu dus!

Waarom Wubi? Heel simpel: ik wou m’n ouwe trouwe XP (nog) niet kwijtspelen, ik ben geen held met partities en dies meer, en zo kon ik nog gewoon aan mijn bestanden, die blijven staan waar ze staan.

Wat ga ik het eerst of het meest missen? Waarschijnlijk Age of Empires, speel ik elke avond voor het slapengaan. Voor het werk of school blijf ik werken op de notebook (XP), dus het wordt geen cold turkey. Benieuwd hoe lang ik het volhoud? Ik ook.

Het installeren via Wubi is trouwens kinderspel: dat ging als een trein. Ik hou wel van de sobere look and feel van Ubuntu (yep, Compiz en Baryl doen het nog niet => NVidia), en mijn bakje gaat terug supersnel.

Net dus de eerste avond achter de rug. Ik ben domweg vergeten mijn bookmarks en zo mee te nemen, dus dat wordt nog effe trishen morgen… Er stonden meteen al wat updates klaar, en dat regelt Ubuntu/Linux meestal toch wel heel netjes. Een erg uitgebreid overzicht, misschien té uitgebreid voor de modale gebruker. Een plusje dus! De extra “bureaubladen” vind ik ook een zegen, moet zeker met de 3D-opties wel handig én mooi zijn.

Bon, vaste blog-bezoekronde van elke avond. Bij Schrijfselkes liep het al mis: geen flash player geinstalleerd. Mozilla gaf me de keuze tussen Adobe flash player en Gnash flash player. Nog nooit van gehoord, dus geinstalleerd. 😀  Spijt van? Meteen! Hielp voor geen meter! Bij de add-ons in Firefox vond ik het niet terug, dus: Ubuntu forum! Het onding eraf gezwierd via de installatie-beheerder, én via Synaptic. Kommil Foo zong het al: men moet blij zijn om te mogen leren (Speer!). Dan Adobe geinstalleerd (lap, daar gaat mijn Open Source voornemen…), of tenminste geprobeerd via de add-ons en de installatie-beheerder… Ik kan tot nu toe mijn petekind nog steeds niet zien uitbarsten in kolère 😀 Een minpuntje dus, maar dat lossen we morgen wel op.

In plaats van MSN gebruik ik nu Pidgin om contact te houden met de echte wereld. Ooit heb ik in MSN eens mijn contacten ingedeeld in groepen, maar niet allemaal. Resultaat: sommige mensen staan nu 3 keer in mijn Pidgin-scherm. Geinig, maar niet handig. En wat echt wennen is: je ziet niet wanneer je gesprekspartner aan het typen is. Wat toch een andere manier van kletsen is. Nog een minpuntje dus, maar niet onoverkomelijk: ik ben gewoon verwend.

Damn ik wil Age of Empires spelen…