Brief 3

Terwijl ik van m’n kopje koffiewater slurp, neem ik de planning voor vandaag door. De nieuwsberichten melden weer onlusten in de laagste dekken. Met een grimas slik ik de laatste slok van het fletse koffiewater door, en verslik me bijna als m’n iPlant in mijn binnenoor de belangrijkste afspraken opsomt. Na al die tijd ben ik nog steeds niet gewend aan dat computertje in mijn hoofd. Ik was bij de laatsten die het implantaat bleven weigeren, maar president Jobs was onverbiddelijk: iedereen werd bij wet verplicht om een iPlant te hebben.

Ik merk op dat het binnen 10 dagen alweer Nuldag is. Niet te geloven dat het alweer 16 jaar geleden is dat we de Aarde hebben moeten achterlaten… Ongewild moet ik voor de tigste keer grinniken. Wie had maar kunnen vermoeden dat er tijdens de regeringsonderhandelingen in 2010 zoveel ego’s in 1 ruimte zouden zitten, dat de kritieke massa van hun feitelijke onvermogen zou leiden tot het ontstaan van een nieuw soort 0!? Alle binaire systemen ter wereld sloegen op hol, en heel het noordelijk halfrond stond in geen tijd in lichterlaaie.

16 jaar al onderweg, en nog maar 2 beschavingen ontdekt die president Jobs geschikt achtte als nieuwe afzetmarkt. Maar er is beterschap in zicht, nu de nieuwe diplomate @FortuneAndFame eindelijk alle bevoegdheden heeft gekregen om op eigen houtje alle sterrenstelsels die op de scanners opduiken te bezoeken.

Het heeft heel wat voeten in de… euh… aarde gehad eer we iemand konden vinden die geschikt was voor deze cruciale functie. Maandenlange voorselecties, intense fysieke tests en ettelijke lange gespreksrondes waren nodig, maar ik heb er vertrouwen in. Vooral haar antwoord op de vraag ‘Welk zijn de vijf belangrijkste plaatsen in je leven en waarom?’ hebben de doorslag gegeven.

Wat waren die plaatsen ook alweer? Oh ja: een veldje aan een kerkje in Italië, Parijs bij valavond, een Gents restaurant, een pleintje in Roeselare en, deze deed het hem: elke plaats, op iedere dag. Het was snel duidelijk dat @FortuneAndFame een rasechte ontdekker is, een avonturier die niets liever wil dan op eigen benen staan, om zichzelf zo te overstijgen en mensen te ontmoeten. Ik moet lachen als ik er aan terugdenk hoe ze haar antwoord was begonnen: ze wist eigenlijk niet goed wat te antwoorden. Waarop ze zes kantjes volpende!

@FortuneAndFame is uit het juiste hout gesneden voor deze missie: het bleek immers dat zij van alle kandidaten wel nostalgisch kan zijn, maar tegelijk het minst in het verleden leeft. Het hier en nu, of beter: het overal en nu tellen voor haar. Ze richt zich op de toekomst, misschien voelt ze zich wat ongemakkelijk bij het verleden. Maar zelfs al is ze mogelijk een beetje op de vlucht, ze doet dat dan wel door het leven bij de horens te grijpen!

Meer dan aan plaatsen, heeft ze een band met personen. Ze heeft een oprechte interesse in, een nieuwsgierigheid naar mensen. Niet die van de antropoloog, eerder die van een leerkracht, of van een salesman. Ze wil mensen snel kunnen peilen om in te schatten wie ze voor zich heeft. En net dat wordt haar sterkste troef bij het bezoeken van nieuwe volkeren die we ontdekken.

Dat, en natuurlijk het feit dat ze niet veel nodig heeft. De sonde waar ze mee zal reizen bulkt nu eenmaal niet uit van franjes en frullen. Zolang ze de juiste dingen in haar buurt heeft en een beetje gezelligheid, kan ze er een tijdje tegen.

Ik ben benieuwd waar ze ons zal brengen, het worden boeiende tijden.

Brief 2

Post krijgen is al-tijd leuk. Minstens tot de envelop open gaat. Eén gulzige beweging, en met een droog krrssjt geeft een brief zijn geheim prijs. Alle enveloppen zouden wit mogen zijn van mij, nu kan ik soms al voorspellen dat ik weer een onverantwoord interessant aanbod krijg om een krant vol spelfouten te lezen, of dat een bank die alleen het beste met mij voorheeft, mij een hilarisch hoog bedrag wil lenen. Maar ik gooi ze nooit ongeopend weg. Een brief is als een klein cadeau, en een cadeau dat niet geopend wordt, is verloren moeite in het kwadraat.

Om maar te zeggen: vorige week kreeg ik de tweede leuke brief van @FortuneAndFame! Ik vind brieven met de hand schrijven super, alleen spijt het me soms dat ik het vertik om er een kopie van te nemen voor ik hem verstuur. Bijgevolg weet ik niet meer precies hoe ik m’n vraag voor @FortuneAndFame had geformuleerd. En weet ik ook niet meer exact wat ik had geschreven in mijn vorige brief, en kan ik haar reactie er op niet meer helemaal duiden. 😀 Soit! Volgens mij vroeg ik haar om haar ideale partner eens te beschrijven. Enerzijds omdat ik vind dat partnerkeuze en/of verwachtingen ten aanzien van een partner heel veel kunnen zeggen over iemand. Anderzijds om de Leuke Brieven hier wat up te spicen: onze lezers willen suspense, zo gaat dat nu eenmaal. En daar heb ik nu al spijt van, want @FortuneAndFame ging nog een stapje verder. Dat leest u binnenkort bij haar wel… 😉

@FortuneAndFame verduidelijkt eerst even dat ze niet in Dé Ideale Partner gelooft, en dat het ideaalbeeld dat ze gaat schetsen, een momentopname is. Mensen veranderen, en haar Ideale Partner evolueert dus. Lijkt me gezond, mensen groeien en veranderen, en hun wensen veranderen mee. @FortuneAndFame heeft de beide voeten op de grond, en ik denk dat ze niet erg in sprookjes gelooft.

Ze schrijft dat je op de weg des levens mensen tegenkomt, maar die ook weer verliest door keuzes en afslagen die jij (of anderen?) neemt op die snelweg. Mooi gezegd. Is dit een les die ze misschien al heel vroeg heeft moeten leren, door vriend(innet)jes die bijvoorbeeld verhuizen en die je dan nooit meer ziet plots? Zo’n houding kan een verweer zijn, die het verliezen van mensen waar je aan gehecht bent, wat draaglijker maakt. Of heeft @FortuneAndFame geen nood aan diepere of vaste banden met mensen? Hm nee, dat klopt niet denk ik.

Goed, hoe zou de Ideale Partner er dan uitzien als ze hem nu kon creëren? Hij zou blijkbaar ouder moeten zijn dan zij zelf. @FortuneAndFame vindt zichzelf mentaal tamelijk volgroeid. Lijkt me te kloppen, als ik haar schrijfsels correct lees. Hey, voor hetzelfde geld ben ik brieven aan het schrijven met een man van middelbare leeftijd, weet ik veel! 😀 Jongens stellen hun mentale volwassenheid door de band genomen graag wat uit, en ze lijkt geen te hebben om haar leven te delen met een puber. En geef haar eens ongelijk! Ik moet er niet aan denken… Of zoekt @FortuneAndFame een beetje een vaderfiguur in haar partner? Ze wil, op dit moment, liefst iemand die kan zeggen en bewijzen dat alles goed komt. Een streepje geborgenheid dus. Mogelijk ter compensatie van een falende of afwezige vaderfiguur vroeger?

Ze wil graag kunnen opkijken naar haar Vent: hij moet iets kunnen, of dingen verwezenlijkt hebben. @FortuneAndFame wil dus geïmponeerd worden. De man die zij aan haar zijde zal dulden, komt dus op een voetstukje terecht. Wat naar mijn bescheiden mening dan wel eens tot onluisterende momenten zou kunnen leiden: mensen op voetstukjes worden doorgaans bescheten door de duiven. 😉

Mannen die kinderen willen of hebben, of die een huwelijk ambiëren, hoeven geen moeite te doen: @FortuneAndFame is in geen van beiden geïnteresseerd. Durf ik daaruit af te leiden dat ze slechte ervaringen heeft met het huwelijk, als observator dan? Ja, ik durf. Ik heb dan ook nog niet genoeg nicotine in mijn lijf gepompt vandaag. Tablet-gewijs, dat spreekt. Of schrikt het permanente van een huwelijk haar af? @FortuneAndFame zoekt ook spanning en avontuur, en is elk huwelijk niet gedoemd tot rustige vastheid? Uiteraard. Zo hoort het ook. Ik zou er direct voor tekenen. 😀 Maar een huwelijk biedt niet meteen een nooduitgang voor wanneer de sleur intreedt, en daar heeft @FortuneAndFame (nog?) geen zin in.

Het uiterlijk doet er niet zo toe, schrijft ze in mijn brief, maar de ideale partner moet wel uitstraling hebben: haar, kleren en schoenen zijn wel belangrijk. Ze wil dus echt graag geïmponeerd worden! Ze wordt niet makkelijk van haar sokken geblazen denk ik, naar eigen schrijven heeft ze een grote mond, maar ze zoekt dat tegelijk wel denk ik, dat omver geblazen worden. Mensen zijn makkelijk onder de indruk van haar, en ze wil ook eens géén indruk maken, en zelf geïndrukt worden. De ideale man moet dan ook dominant zijn, de broek dragen, maar niet té veel. Hij moet speels zijn, maar niet jongensachtig.

Als ik alles herlees denk ik dat ik haar Ideale Man ken: Indiana Jones! Probleem opgelost. Maar dat ga ik haar niet vertellen, want ik denk dat ze geen Ideale Partner wil: dat is immers saai. Het vrijgezellenbestaan bevalt haar ook wel op dit moment, schrijft ze. Ik denk dan ook dat ze blij en vol verwachting naar het heden én naar de toekomst kan kijken, en dan ze dankbaar kan zijn voor wat ze heeft, zolang de mogelijkheid bestaat op nieuw, beter en meer.

Brief 1

Vorige week maandag is de eerste brief van @FortuneAndFame in mijn bus geland! Soit, in de bus van mijn moeder: ik had uit automatisme (wéér) mijn oud adres opgegeven. Tijdje laten inweken, en dan even de tijd niet gevonden, en dan nu: tijd gemaakt, voor mijn Eerste Analyse!

Wat viel me eerst op? De envelop was niet, ik herhaal: niet geparfumeerd. Verder is het adres in hoofdletters neergepend. Is @FortuneAndFame net als ik soms bang dat mensen haar geschrift niet zo duidelijk vinden? Want ze schrijft, net als ik, behoorlijk duidelijk hoor, dus op zich is daar geen reden toe. Hmmm… De postzegel is afkomstig uit de Kerst-reeks van 2008, dus vermoed ik dat ze zich de moeite getroost om kerstkaartjes te versturen. En ofwel gebruikt ze weinig postzegels, ofwel stuurt ze minder kaartjes dan ze zich voorneemt. Of projecteer ik nu mijn eigen gewoontes op iemand die ik eigenlijk niet ken? 😀

In alle ernst dan… Ik kreeg 2 velletjes wit papier, zonder lijntjes, voor- en achteraan gevuld. Het hoeft voor @FortuneAndFame allemaal niet zo rechtlijnig, dacht ik meteen. Ze schrijft rond en regelmatig, met haar balpen stevig op het papier gedrukt. Haar tekst en de interlinie nemen even veel plaats in, ik meen dat ze wel van enige regelmaat houdt. Stiekem, weliswaar 😀

De eerste zin na, of eerder naast “Hé Savooi!” luidt ‘Begroetingen, daar heb ‘k geen kaas van gegeten, ik vind dat meestal overbodig: ‘cut the crap’, iedereen heeft tijd te kort, de essentie willen we!’. Een rustig begin, quoi. 😀 Iets zegt me dat zich al ooit gestoord heeft aan de gestandaardiseerde ‘Hallo, oewist?’-begroeting van tegenwoordig, die verbazing oogst wanneer hij uitvoerig beantwoord wordt. Even later vertelt ze dat ze best sociaal vaardig is, en daar kan ik inkomen. Ik denk dat ze van gezelschap houdt, en niet vloekt als de deurbel of de telefoon de avondrust verscheuren.

In mijn eerste brief vroeg ik wat zij op dit moment studeert, en wat ze daar later mee wil gaan doen. @FortuneAndFame studeert nu marketing, en volgt een kappersopleiding in avondonderwijs, en heeft al een diploma communicatiemanagement op zak. Lijkt me een goeie keuze: ze noemt zichzelf praatvaardig, maar ook met de pen trekt ze zich érg aardig uit de slag. Vlot en zonder fouten, net zoals ik mijn brieven graag heb (alleen jammer van dat niet-geparfumeerde papier 😉 ). Na de middelbare school overwoog ze nog even Filosofie te gaan studeren. “Socrates, de beste redenaar, is mijn held”. Dat treft, communicatie was het uitgelezen werktuig van diens wijsgerige methode. Wat me opviel, was de reden waarom ze niet voor een universitaire opleiding koos: ‘…omdat ik niet de beste student ben, en ik kies liever voor het gemak.’. Daar is niks mis mee, maar dat laatste strookt niet met het beeld dat ik van haar heb tot nu toe! Iemand die voor het gemak kiest, zet naar mijn bescheiden mening geen video-project op poten om toegelaten te worden tot een zomerkamp voor jonge-communicatie-honden, laat staan dat die persoon een hele website zou lanceren om zichzelf aan te prijzen als gratis stagiaire. 😀 Maar, net als Goedele Liekens bijvoorbeeld, kan ik mis zijn.

Tijdens haar studies communicatiemanagement stoorde ze zich aan niet-gemotiveerde medestudenten. @FortuneAndFame is iemand die graag werkt, en dat ook graag goed doet. Ze zegt het zelf elders ook al: ze smijt zich voor 200%. Tijdens 2 stages bij reclamebureaus vond ze dat ze het grotere plaatje miste zoals ze zelf zegt: ze wou meer weten, en studeerde dus verder. Een waarom-vragerke, dames en heren! De filosoof Pascal zei bij leven en welzijn dat nieuwsgierigheid slechts ijdelheid is. Als ik een 17e eeuwse wiskundige zou geloven, zou ik dus kunnen vermoeden dat enige ijdelheid onze @FortuneAndFame niet vreemd is. Doch zo ben ik niet.

Het antwoord op mijn vraag wat ze later wil gaan doen, is even kort als eenvoudig: ‘I DUNNO :-)’. Terwijl ze verder best goed weet wat ze wil volgens mij. Ze schrijft dat ze er niet te veel over wil nadenken nu, en eerst de vruchten van het studentenleven wil plukken. En geef ze eens ongelijk! Ondernemersbloed heeft ze naar eigen zeggen alvast wel, en een droom ook: ‘Mijn grote markertingvoorbeeld is IKEA. Dat succes wil/kan/zal ik wel evenaren ;-)’. Vastberaden en zelfverzekerd, die pennevriendin van mij. 🙂

Leuke brieven

Die dag, halfweg januari 2010, huppelde ik zoals gewoonlijk  dartel door Twitterland, en plots kreeg ik me daar toch een DM (google zelf even, n00b 😉 ) van @FortuneAndFame zeker! Ze had hier gelezen dat ik in vervlogen tijden brieven uitwisselde met pennevrienden, en ze vroeg zich blijkbaar af of ik geen zin had om dat terug op te pikken. Nu vind ik dingen terug oppikken bijna even leuk als brieven schrijven, dus ja, daar had ik wel zin in!

Maar er was méér. Het viel zelfs niet te vatten in 140 tekens, dus werden er mailadressen uitgewisseld en gingen er wat mails over en weer. En een meesterlijk plan ontvouwde zich, een sociaal experiment werd op poten gezet!

Het idee is even eenvoudig als leuk: @FortuneAndFame en ik gaan elkaar brieven schrijven, en in elke brief  vragen we 1 ding dat we willen weten over de ander. Aan de hand van de antwoorden proberen we malkander te vatten, ja: te analyseren zelfs. En dat smijten we online. De brieven zijn enkel voor onze ogen bestemd, maar jullie kunnen meevolgen hoe wij elkaar leren kennen. Mijn bedenkingen verschijnen hier, die van @FortuneAndFame vind je op http://leukebrieven.wordpress.com.

Er is één regel: elke vraag mag maar één keer gesteld worden! Als zij (voor zover je online ooit zeker kan zijn, meen ik al te weten dat hij een ‘zij’ is 😀 ) mij vraagt welke schoenmaat ik heb, mag ik haar die vraag nooit meer stellen. We zullen onze vragen dus goed moeten kiezen.

En als u me nu wilt excuseren: ik heb een brief te schrijven. Jeuj!