ondanks de speklaag aan mijn kont
was het maar frisjes in de ochtendstond
mijn zadel, bevroren, was helemaal wit
daarom tintelt het nu nog als ik zit
de brug was glad, dus heel gedwee
fietste ik behoedzaam naar benee
want hoe mooi ook het landschap, winters en puur
ik had geen zin in sneeuwballen op m’n stuur
Zat ik na te denken over de campagne van 11.11.11 dit jaar (Werknemers zijn geen gereedschap), popte ineens de volgende domme vraag als een ongevraagd reclamevenster in mijn kop:
Als hoeren het oudste beroep ter wereld uitoefenen, wat deden hun klanten dan om hun wip-geld te verdienen?
Voor het eerst dit jaar zijn hier geen vrijwilligers met een grote collectebus aan de deur geweest trouwens. Jammer.