ondanks de speklaag aan mijn kont
was het maar frisjes in de ochtendstond
mijn zadel, bevroren, was helemaal wit
daarom tintelt het nu nog als ik zit
de brug was glad, dus heel gedwee
fietste ik behoedzaam naar benee
want hoe mooi ook het landschap, winters en puur
ik had geen zin in sneeuwballen op m’n stuur
😀
(Gevalletje punchline-idee-kwam-vóór-het-gedichtje?)
Rijmelarij is de beste manier om een bijna-kloot-ervaring te verwerken… 🙂