2009 kan wat mij betreft officieel in gang schieten: vandaag hadden we ons jaarlijkse familiefeest, traditiegetrouw een ijkpunt voor het jaar dat zich ontvouwt voor onze ogen. Het transport zat alvast wat complex in elkaar: ik ben meegereden met mijn mama en m’n zus, met de auto jawel. 5 dagen per week door die klotesneeuw ploeteren volstaat wat mij betreft (noem mij gerust plat). Vanavond ben ik dan met mama en een nonkel vertrokken. De nonkel wou halverwege uitstappen (tijdens het rijden!), maar we haalden heelhuids de Antwerpse binnenstad. Dan zijn we zonder nonkel verder gereden naar een kozijn, waar m’n zus terug is ingestapt. En tenslotte zijn we met mams, zus én kater thuis aanbeland.

En m’n kater heeft weer een dolle tijd beleefd! Terwijl ik me nog maar eens verwonderde over de moeilijker tijden waarin de generatie voor mij is moeten opgroeien, heeft m’n kater zich kolderiek druk gemaakt in de leegstaande opvangbedden bij het leger, terwijl menig thuisloze vreest met een vinger of wat minder wakker te worden de volgende ochtend. De ziedende en doelloze acties van het AEL en aanhangsels passeerden de revue, net als de debielen die de smog-maatregelen in vraag stellen (bij dit weer ooit al eens naast iemand gefietst met aanleg voor astma? wel?) en slimming en swaffelen. Kortom: een fantastisch geslaagd familiefeest weeral!

Ondertussen stel ik vast dat ik 2 totaal verkeerde CD’s gekocht heb als cadeautje, dat m’n kater z’n enige goede voornemen voor dit jaar al naar de verdoemmenis heeft geholpen (zijnde: geen nachtelijke smsjes meer sturen waar ik me morgen voor moet verontschuldigen), en dat deze blogpost u niks wezenlijks bijbrengt. Ach, het zal minstens toch een dagboekfragment zijn dat ik binnen een jaar of 25 kan teruglezen.