Een mankement van de Zachte Wetenschappen, niet het enige en niet het grootste, is dat er zo weinig gestreefd wordt naar meetbaarheid. Een Periodiek Systeem Der Gemoedstoestanden lijkt me een mooie aanzet. Emoties en gevoelens krijgen dan een soortelijk gewicht, dat aangeeft in welke mate ze de gemoedstoestand van iemand verheffen dan wel neerhalen. Ik som er alvast enkele op; iemand moet de eerste stap zetten, nietwaar?

• het warme contentement wanneer je iets moois of stevigs bedenkt of schrijft of maakt. Soortelijk gewicht: +50
• de ontwortelende wanhoop als blijkt dat je helemaal niks voor iemand betekent hebt, terwijl je minstens iets dat neigde naar vriendschap veronderstelde. Soortelijk gewicht: -200
• de ontroerende en tegelijk hartverheffende huppel die je vanbinnen voelt als je oudste petekind je letterlijk in de armen springt, en je spontaan vertelt dat ze nog weet dat je bij haar thuis pannenkoeken kwam eten. Soortelijk gewicht: +408
• de woeste razernij en teleurstelling nadat je merkt dat iemand een hele tijd met je gevoelens heeft gespeeld en je heeft lopen bedriegen en misbruiken voor eigen profijt. Soortelijk gewicht: -350
• de diepgravende rust en warmte als je ziet hoe 4,3 kilo petekind op je borst rustig wordt van je lichaamswarmte en je hartslag, en dan merken dat jij daar minstens even veel genot en rust uit haalt. Soortelijk gewicht: +396
• de fierheid die je borst doet zwellen als je even achterom kijkt en opnieuw beseft dat 2 mensen (4 eigenlijk) je geschikt achten om peter te zijn van hun kind, en dat 3 mensen jou hebben uitgekozen om getuige te zijn bij hun huwelijk. Soortelijk gewicht: +300

Nu nog kleurtjes en symbolen bedenken voor een mooie tabel, en we zijn vertrokken. Geen dank!