Waarom ik wellicht nooit Ondernemer Van Een Jaar zal worden.

Als ik naast het schaars verlichte fietspad een gestalte zie wandelen, vergezeld van dansende lichtjes, reageer ik zo:

“Woah! Die meneer laat zijn vuurvliegjes uit! ” (Waarop ik knipoog naar de nét niet volle maan.)

En pas een kwartier later denk ik:

“Hmm, dat is best slim bedacht, een hesje met ledlampjes voor de hond. Daar kan je in de korte dagen vlak voor de feestdagen wel een markt voor creëren.”

Strohalm

De auto werd wat ouder

De garage werd te duur

Aan het einde van de rit

Overwegen we accupunctuur.

Vernuchterend

“Your comfort zone” en “Where the magic happens” blijken toch ook gewoon 2 grasveldjes op dezelfde heuvel te zijn.

Zelfkennis

De optimist in mij heeft het soms mis, en de pessimist in mij heeft het soms bij het rechte eind.

Nu nog uitvissen welke van de 2 dat heeft bedacht.

Valentijnskaramel

Omdat ze me laat gibberen
als ze me kriebelt in ons bed
en zelf dan voluit meelacht
met kleine rimpels van de pret

Als ze in dat bed ligt
in haar iglo van flanel,
en ik alleen haar ogen zie
dan voel ik haar glimlach wel

Ze wist wie ik kon worden
nog voor ik het zelf zag
en nu mag ik haar zoenen
bij ‘t begin én eind van de dag

Ik mag grommen in de ochtend
mijn ge-sorry neemt ze erbij
Niemand heeft zo weinig nodig
om alles te betekenen voor mij

Na een vergetelijk verleden
vol lelijke mensen en veel pech
zijn we samen met kleine stapjes
naar onze toekomst onderweg

Maar wij plannen niet vooruit,
we hebben genoeg aan vandaag.
En daarom en om veel meer,
mijn lief, zie ik jou zo graag.

Tandje bij

Geachte medewerkers van de gasmaatschappij die in en rond hun put stonden te roken met een energy drink in de hand,

Yep, ik begon inderdaad sneller te fietsen toen ik zag dat er al een bergje lege blikjes naast de put lag.

Knieval

Als ijs rood was
Of fluogeel misschien
Dan had ik het fietspad
Niet plots héél dichtbij gezien