Onderweg naar huis, des nachts, per fiets, langs een donker fietspad, zonder licht, met enige XL-pilskes in ietwat onmannelijke glazen, in de graskant een kat, voor mijn wiel een egel:
Mijn kater keek naar de kat
de kat keek naar de egel
ik reed de egel plat
en mijn kater was ontregeld.
Noot 1: het scheelde maar een haar, egel, kat en kater stellen het wel. Maar het had gekund!
Noot 2: ik fiets in het donker altijd mét licht, alleen op dat fietspad niet.
Mooi!
Maar wat ik me afvraag, waarom rij je op één bepaald fietspad niet met het licht op?
Dat is zo’n fietspad op een oude treinbedding, tussen tuinen en velden. En zonder licht fietst dat prettiger: geen last van de stroeve dynamo, en je ziet er meer met sterrenlicht dan in de smalle lichtkegel van m’n fietslamp. ’s Nachts zie je er echt geen kat. Nu ja, ik dus deze keer wel. 🙂