Zet je masker maar op

en verberg uwe kop

zodat niemand kan zien

of je Jan bent of Mien

Als Grote Mens ben ik geen onvoorwaardelijk bewonderaar van het fenomeen carnaval, alhoewel ik me meen te herinneren dat ik er als snotaap wel plezier aan beleefd heb. Zonder bier. En dat zou me nu een stuk moeilijker afgaan vrees ik.

Net zoals dat voor een pak andere tradities geldt, ben ik voor noch tegen, maar ik neem er zelden aan deel. Maar ik snap meestal de historische context wel. En dan vraag ik me wel eens af, ook zonder bier, of er nu nog tradities geboren worden eigenlijk. Voor later dan. Krijgen mensen binnen een jaar of 200 een dagje vrij om met kartonnen iPads in de hand een revolutie via Facebook na te spelen? Zal het nageslacht van mijn petekinderen (zelf reken ik er zo niet meer op) de laatste schooldag voor de Sint-Justin-vakantie (wie zal het zeggen) een optocht door het dorp houden op een éénwielertje met platte banden, net zoals alle andere schoolkinderen? Wordt er ooit gedoctoreerd op het onderwerp ‘Idool-queestes aan het begin van het derde millenium’? Of wacht, dat gebeurt nu vast al…