Ik val enkel op vrouwen
zelfs in ’t diepste mijner dromen
Maar al heeft mijn fiets een soupappeke
hij wordt meermaals door mij genomen.
Categoriearchief: Mijn stalen ros
Verschoten
Een camion
ging
met claxon
plots volop in de freinen
’t scheelde niet veel
dus zijn remspoor
is maar net langer dan ’t mijne
Hars
Die mannen die enkel bij mooi, zomers weer per fiets de afstand tussen heem en werkplek overbruggen: ik snap ze wel. In de winter is het koud, en soms nat. Ik werk dan ook liever van thuis uit.
Waarom ze dan op een racefiets zitten, snap ik ook. Vaak trainen ze immers voor de ritten die ze in het weekend met hun kameraden afleggen. Want ze willen op die paar zomermaanden toch minstens een paar duizend kilometer per jaar afleggen. Dat doe ik ook, maar meer gespreid. Dus dat snap ik. En ze treden dan even in het zadelspoor van hun epo-helden. Snap ik best.
En dat ze dat dan bij voorkeur in een strak wielrennerspakje doen: logisch, waarom zou ik dat niet snappen? Het is luchtiger, en je weegt minder zonder zware kleren. Die ze dan in een rugzakje meezeulen. Maar kom: ik snap ’t hoor. Hun helden met hun kleine motortjes in hun fietskader doen dat ook.
Elk mens, ik ook, snapt dat ze geen onderbroek dragen op de fiets. Die broekjes zijn comfortabel voorzien van een sponsje, en anders zou dat schuren op plaatsen waar geen mens geschuur wil ervaren. Tuurlijk, dat spreekt.
Maar waarom ze soms per sé voor een doorschijnende witte broek kiezen: dat snap ik niet!!! Zelfs door een zonnebril doet die ongeharste spaarpotgleuf verdomd pijn aan de ogen!
Hete dag
Wie vandaag rondfietst met een muts
is toch meer kwijt dan haar kluts?
Oh, en blijkbaar minstens één pedaal:
het meisje droeg ook nog een sjaal.
En haar handschoenen waren ’t bewijs
dat ze méér mist dan één vijs.
Zelf was ik eerder mijn noorden kwijt
door het diepe decolleté van die meid.
Gever van leven.
Ik fietste, volkomen per abuis
Dwars door een eenzame regenworm heen
Hij krijgt er kop noch staart aan
Maar hij is niet meer alleen.
Meer geluk
Ik fietste over een slak
’t viel echt niet te vermijden
er zei ergens iets krak
diep vanbinnen bij ons beiden
Tegenwoordig beleven zowel mijn kater als ik te weinig om hier serieuze dingen te posten… 🙂
Indiana Savooi
Mijn stalen ros heeft me weer eens fier de borst doen zwellen vandaag! Of beter: het stalen ros van mijn moeder, mijn eigen trouwe fietsgezel kreeg een nieuwe ketting, trapas enzovoort. Ik zat een stuk lager tegen de grond dan op mijn eigen vélo, en ik vermoed dat ik vooral daardoor niet ben gevallen in de sneeuw. Ik heb even getwijfeld, maar was toch blij dat ik de fiets genomen had, hoe vaak krijg je hier de kans om door zulke landschappen te peddelen? Zo mooi! Jammer wel dat ik vooral m’n blik op het onzichtbare fietspad moest houden om niet in de gracht of de goot te belanden.
Nog jammerder was dat ik m’n Gorillapod niet durfde te gebruiken, het zou prachtige foto’s hebben opgeleverd!! Maar ik was bang dat m’n fototoestelletje zou bevriezen, als het al niet samen met mij tegen moeder Aarde zou smakken omdat ik op het schermpje in plaats van naar de baan zat te loeren.
Moest de Fietsersbond nog nét dat beetje machtiger zijn, of mocht iedereen ietsje meer vegen voor eigen deur: mannekens, ik had hier schone beelden kunnen plakken! Morgen ga ik toch een lift proberen te versieren, de terugweg was me al bijna te gevaarlijk eerlijk gezegd.
Warm en koud
Bij temperaturen die schommelen rond het vriespunt naar de markt in Lier fietsen: best koud.
Terug thuis onder het Music for Life-dekentje kruipen dat net geleverd was tegen de voordeur was gesmeten (dank u, T.N.T.) en zitten wachten op de billen die beginnen tintelen: lekker warm.
Op het TV-journaal zien dat er weer meer dan honderd Palestijnen zijn vermoord: ijs- en ijskoud.
Hoezo, Israël is geen schurkenstaat??
Fiets-EULA
Het is vakantie, dus tijd genoeg om nog eens wat nieuwe programmatjeuhs te installeren. Fast Duplicate File Finder, GnuCash, Mono, en hopla de update van iTunes dan ook maar ineens. En ik heb tijd genoeg, dus heb ik de EULAs (die vensterkes met de gebruikersovereenkomst die dienen om meteen weg te klikken) ook echt gelezen.
Nu vraag ik me af: als ik tijdens het fietsen een T-shirt aandoe waar in grote letters opstaat “Door naar mij te kijken, gaat u er mee akkoord mij niet overhoop te rijden.”, kan ik in geval van een accidentje de dader dan ook aanklagen voor contractbreuk?
Dirty mind
Toen ik gisteren naar het werk vertrok, per fiets uiteraard, liet ik zoals steeds als ik een hoek om moet, mijn fietsbel van jetje geven. Gezien worden is belangrijk als fietser, gehoord worden is nisschien nog belangrijker. Mijn bel doet dan ook niet gewoon van ring-ring, een helder en duidelijk dingg-donggg kondigt aan dat er een fietser zal verschijnen. En geen kleuter ook.
Mijn ding-dong werd bijna meteen gevolgd door een ring-ring, ik werd dus achtervolgd. Gelukkig was het iemand die ik ken, want door mijn muts heen hoorde ik iemand vragen “Amai savooi, uw vel blinkt schoon”. Wie schetst er mijn verbazing toen ik licht verbaasd omkeek en mijn juf uit de derde klas herkende. Mijn mond viel half open te midden van mijn half slapend smoelwerk, en ik heb iets gestameld als “Blabliet?”. “Awel, ik zeg dat uw bel zo schoon klinkt”, herhaalde de vrolijke juf.
Misschien hoorde ik wat ik wilde horen, maar ik steek het zelf op mijn warme en geluidsdempende muts.