Dames en heren, volgende Dingen wil ik graag nomineren voor een naamsverandering. Waarom? Omdat de vlag de lading niet dekt, omdat de fictie de werkelijkheid heeft ingehaald of omdat ik dat wil. Bon?

1. wekker. Dit ding doet nooit wat het belooft te doen, of tenminste niet meteen. Zouden we het niet beter een kwader noemen? ’s Ochtends word ik er kwaad van omdat ie z’n werk doet, ’s avonds word ik er kwaad van omdat ie z’n werk _niet_ doet. Wie heeft er godverdomme ooit het ontwerp goedgekeurd van een wekker waarvan je de alarmtijd enkel voorwaarts kan instellen?? Als ik morgen tien minuten vroeger wil opstaan, moet ik vanavond 73 keer op een knop drukken?!
2. fietspad. Los van het feit dat ik nooit (bewust) over een amfibie zou fietsen, klopt dit ook langs geen kanten meer. Als een fietspad gelijk ligt met de rijbaan, is het eigenlijk een parkeerstrook. En als het gelijk ligt met het voetpad, wordt het gewoon gebruikt als voetpad voor dommekloten. Of ben ik de enige die regelmatig op de fiets wordt geconfronteerd met neanderthalers die in de verkeerde richting lopen terwijl ze hun krant lezen, of hippe namaak-yuppen die een talent blijken te hebben om dingen anders te gebruiken? Ze zetten een pet bijvoorbeeld boven in plaats van op hun hoofd, en gebruiken hun mobiel of mp3 als boombox.
3. regenjas. Ten eerste omdat de rits van mijn (overigens nagelnieuwe) regenjas ineens besliste om aan de onderkant te beginnen staken, dus van een jas is geen sprake meer. Het is nu een soort poncho, een golfke, een omgekeerde voorschoot (memo aan zelf: mooi nederlands voor voorschoot eens opzoeken). En ten tweede omdat het eerste deel doet vermoeden dat het onding de drager beschermt tegen regen, toch? Ik had onderweg mijn regenjas aan, en mijn jeansbroek was bij aankomst droger dan het T-shirt onder mijn jas!! Dat hadden we zo niet afgesproken hé rakkers?

Dit alles borrelde in mijn brein terwijl ik als een gek tegen de wind in aan het trappen was. 1 oktober, en de najaarswinden zijn er, mooi op schema. Qua snelheid fietste ik een derde tot soms de helft trager dan gisteren, als ik iets zei hoorde ik het zelf niet (godzijdank), en toen ik opzij keek naar een toeterende auto, voelde ik menig snotdruppel uit mijn gaffel gezogen worden en richting fietser achter mij gekatapulteerd worden. Fietser: mijn excuses bij deze. Het voordeel is vooral: als de wind zo blijft, ben ik straks eerder thuis dan mijn snot 😀