Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Adem in.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret. Ik wil een sigaret.
Adem uit.
Dat is op dit moment ongeveer enige waar mijn brein toe in staat is. Het mag een wonder heten dat ik niet schijt waar ik sta. Een bronchitis met een Latijnse term ervoor én erna is de rechtstreekse aanleiding. Om het beeld compleet te maken: over m’n lijf heb ik ook al geen totale controle. Een opflakkering van de reeds lang verhuisd gewaande doch nooit ofte nimmer gemiste vriend Astma voelt een beetje als salmonella in tijden van cholera.
Brein gekaapt en lijf gekl°°t?
Ik vraag me stiekem af hoeveel keer ge “Ik wil een sigaret.” hebt getypt en hoeveel ge dat gecopypaste hebt. 😀
Is dit dé moment om de stinkstokken voorgoed te laten voor wat ze zijn? Of gaat daar teveel frustratie mee gepaard?
Desalniettemin hoop ik voor u dat er snel betere tijden aanbreken.
Eén keer getypt, de rest heb ik uit ademnood geplakt 🙂 . En ja, dit is echt een gedroomde gelegenheid, ware het niet dat ik geregeld compleet en volledig krankjorum word.
Dat is de tegenstrijdigheid van de verslaving waarschijnlijk: ik ben zo fier dat ik de afgelopen 3 dagen niet gerookt heb, dat ik dat wil vieren. Met een sigaret.