Alle koffiedebatten ten spijt vind ik Senseo eigenlijk best lekker. Behalve als ik me erin verslik! Senseo Regular met 2 T-light klontjes in de neus is akketuut…

Aanleiding van de hiklach was de eerste aflevering van het programma van Wim Helsen, dat ik opgenomen had omdat ik vorige vrijdag te gast mocht zijn op een fijn Sangria-Lentefeest. Volledig in de sfeer van mijn vakantiegevoel, had ik me met een omelet, een koppel bammekes en een tas Senseo (jawel: de Peter-tas!) genesteld voor de TV. Korte samenvatting van het format: Wim Helsen gaat in zijn programma 5 kamertjes binnen, waar mensen zitten die daar zelf voor gekozen hebben. TV-minnend Vlaanderen kan stemmen via de site wie een kamertje mag krijgen. Naar eigen zeggen gaat Wim Helsen onvoorbereid de kamertjes binnen, van 1 tot 5, en wisselt van gedachten over zijn ervaring met een tafelgast, deze keer de onvolprezen Sien Eggers.

Eerst en vooral: het is een zalig traag programma! Geen showtunes, geen prijzen te winnen, en een gesprek duurt tot Wim Helsen het beu is of tot het klaar is, enkel ‘opgejaagd’ door de tafelgast die de tijd in de gaten houdt. Een geweldig tempo, een verademing bijna! Achtereenvolgens klopte hij aan bij een kippenfan, een lach-yogi, een palliatieve zorgverlener, 3 levende standbeelden en iemand die een lied voor België had geschreven. Telkens schijnbaar een oprechte verrassing voor de gasten, voor Wim Helsen en voor de Kijker.

Enerzijds is het heerlijk lachen met Wim Helsen zelf. Ik heb geprobeerd te kijken alsof ik de presentator/gastheer niet kende, maar het blijft natuurlijk de Vriend van de Poëzie, de Wim Helsen die op het podium vertelt hoe hij soep aanbiedt aan dikke mevrouwen in bushokjes. Geen gezeik, en erg geestige kanttekeningen, replieken of samenvattingen. Toen hij het meisje Katinka onderbrak tijdens haar lied, dat zou gaan dienen om geld in te zamelen als België getroffen werd door een bomaanslag, zei hij: ‘Het is ontegensprekelijk een lied’ gevold door ‘en ik hoop dat het geen hit wordt’. BAM, koffie op de broek. Terug een poging om een slok te nemen, en toen lieten ze de kop van Katinka zien… Jawel: Senseo in de neus!

Want dat is het andere aspect dat dit programma voor mij zo geslaagd maakt: de reacties die van de gezichten spatten. Mensen op TV oprecht teleurgesteld of verschrikt zien kijken, zonder dat er verborgen camerawerk of net niet gewonnen keukens aan te pas komen: ik kan me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst gezien heb! Het gezicht van Wim Helsen in het kamertje met de lach-yoga-club: totale verbazing! En de geschminkte kop van het levend standbeeld toen Wim Helsen niet inging op zijn hinderlaag om hem te strikken als presentator van een ‘happening’ in Sint-Niklaas: goud waard, zonder meer.

Benieuwd dat Dwarskijker er van vindt… Ik ben alvast nog eens blij dat ik een videorecorder in huis heb. Dan kan ik op de pauzeknop drukken als ik wil drinken.

Edit: YouTube biedt weeral beeldmateriaal!!